بیایید کمی واقع بینانه نگاه کنیم.
جایی که امروز ایستاده ایم ساخته ی افکار و رفتار ما در روزهای پیش تر نیست؟
“امروز” همان “فردایی” نیست که “دیروز” راجبش سخن میگفتیم و منتظرش بودیم؟
چرا موفقیت هایمان را به پای توانایی های خودمان مینویسیم و شکست هایمان را پای قضای خدا ؟
این جمله
