بعضی وقت ها
یه دفتر سفید میخری
با کلی ذوق و شوق
میاری خونه
یه مداد بر میداری یه چیزایی میخوای توش بنویسی
ورق که میزنی
میبینی یکی از ورق ها یا تا خوردست
یا مشکیه
خلاصه ایراد داره
کل زیبایی و سفیدی اون دفتر یادت میره
انگاری همش سیاهه
حتی یادت میره واسه چی بازش کرده بودی
من جز اون دفتر
من می توانم
جای سیگار نقاشی بکشم
با دوغ مست کنم
با وسایل خانه تمام شب را تانگو برقصم
و به جای تو
بالشتک دوران کودکی ام را در آغوش بگیرم
تو برای فراموش کردن کسی که بی نظیر
دوستت داشت
چه خواهی کرد؟
در ” نقاشی هایم ” تنهاییم را پنهان می کنم…
در ” نوشته هایم ” درد دلم را…
در ” دلم ” دلتنگی ام را…
در ” سازم ” حرف های نگفته ام را…
در ” لبخندم ” غصه هایم را…
” دل ” من………
چه خردساااااال است…!!!
ساده